Activiteiten deze week
17 februari 2021
Over een week is het al weer twee jaar geleden dat we onze hulppost openden in Bafuloto Gambia. Inmiddels weten veel mensen ons te vinden. Omdat mijn naam voor veel mensen hier moeilijk te onthouden is heb ik een Afrikaanse naam gekregen: Isatou Drammeh. In 1993 had ik hier in Gambia een hondje dat drie maanden met mij mee is gereisd en daarna mee naar Nederland is gekomen. Dat hondje had ik Isatou genoemd, omdat ik het een mooie naam vond en nu heet ik zelf Isatou..?
Vanmorgen reden we naar het werk en haalden we even een broodje bij een bitikoto, een winkeltje van golfplaten. Van alle kanten herkennen mensen ons nu. De kinderen roepen “Isa, Isa how are you? I’m fine”. De dames groeten met “Isatou esama kortenante” (“Isatou, goedemorgen, hoe gaat het met je?”). Bij aankomst van onze hulppost zit een zieke vrouw op ons te wachten..”Salam allaikum Isa, I’m sick”
Ik zeg haar “Allaikum salam, come in”. “Moene ketta (“Wat is er aan de hand?”).
Later op de morgen komt er een vrouw binnen. Ik herken haar; ze heeft een zoon met sikkelcel anemie. Als hij een aanval heeft komt ze pijnstilling voor hem halen. Als hij weer in staat is om te komen, omdat de pijn minder is, komt hij naar ons toe. Ze is blij me te zien en komt alleen even groeten en praten. Als ze later onze post weer verlaat en ze voor mij uit het zicht is roept ze ” I LOVE YOU ISA “. En ik roep terug “I LOVE YOU TO!” Mijn dag kan niet meer stuk!
12 februari 2021
Kudjabi
Ongeveer anderhalf jaar geleden kwam een jonge vrouw verschillende keren in onze hulppost vragen om verband en penicilline crème.
Foday vroeg haar wat er aan de hand was, waarvoor het nodig was. Ze vertelde dat haar moeder vanuit het binnenland naar de kust was gereisd om hier een behandeling tekrijgen voor haar voet. Ze was in het ziekenhuis geweest, waar haar werd verteld dat haar voet geamputeerd moest worden. Dat wilde ze niet en nu was ze thuis en verbond haar dochter de voet met antibiotica crème. We bezochten haar na sluitingstijd om te kijken of we konden helpen. We werden ontvangen in de compound door een hele aardige man. Hij bracht ons naar zijn zus, de vrouw met het probleem aan haar voet had. Twee lieve, zachtaardige mensen zaten daar op het bed. Haar voet was flink geïnfecteerd en haar kleine teen was afgestorven. De kleine teen heb ik moeten verwijderen, de wond heb ik iedere twee/drie dagen verzorgd.
Toen we moesten sluiten voor zes maanden vanwege corona zijn we hen thuis blijven bezoeken voor de wondzorg. Er ontstond een fijne band tussen deze mensen en ons. Ze gaven ons een kitten die we de naam van de familie gaven….Kudjabi.
We gingen met Mr Kudjabi naar zijn tuin kijken en kregen papaya plantjes van hem en met Tobaski (religieus Moslimfeest) kregen we een groot stuk geitenvlees van de familie. De wond van de dame genas goed en op een dag was de behandeling klaar. Een aantal weken later kwam er iemand in onze hulppost voor medicatie en ze vertelde ons dat Mr Kudjabi ziek was en naar het ziekenhuis was in Brikama. Foday belde hem om te informeren naar zijn gezondheid en we spraken af om langs te komen zodra hij uit het ziekenhuis was. Toen we hem bezochten was hij benauwd en voelde zich ziek. Ik heb hem thuis een infuus gegeven met vocht en medicatie tegen de benauwdheid en heb hem laten vernevelen met een vernevelapparaat. Hij voelde zich weer helemaal goed toen we vertrokken.
Tijdens dat bezoek aan Mr Kudjabi zagen we dat de wond aan de voet van zijn zus weer open was gegaan. We vroegen haar weer te komen voor het verbinden van de voet. De volgende dag kwam mevr Kudjabi voor de wondzorg en vertelde dat haar broer die nacht naar het ziekenhuis was gebracht omdat hij veel pijn had aan zijn been. Een aantal dagen later werd hij uit het ziekenhuis ontslagen mits hij goede wondzorg had voor zijn been. Hij vroeg of wij dat wilde doen. Toen ik zijn been uit het verband haalde zag ik dat zijn tenen en voorvoet totaal afgestorven waren. Zijn onderbeen koud en had bijna geen bloedcirculatie. Ik vertelde hem dat het heel slecht gesteld was met zijn been en dat zijn leven in gevaar was, omdat hij een bloedvergiftiging zou kunnen krijgen. We hadden een goed gesprek over zijn situatie en hij vroeg me of het mogelijk was om niet te kiezen voor amputatie. Zijn zus had immers ook een afgestorven kleine teen en een infectie aan haar voet gehad en dat was zo goed als genezen. Maar zijn situatie was ernstiger. Hij concludeerde dat hij geen keus had en naar het ziekenhuis moest om met de artsen te overleggen over amputatie.
Een paar dagen hoorden we niets van hem. Toen belde hij dat hij ons graag wilde spreken, over de telefoon wilde hij het niet zeggen. Toen we in de compound kwamen, zaten er drie mannen rond zijn bed. Ze verlieten de kamer om ons met Mr Kudjabi alleen te laten. Hij vertelde dat de artsen in het ziekenhuis het beter vonden om zijn onderbeen te amputeren, maar dat hij zich nu liet behandelen door een marabout met natuurlijke geneeswijze. Iemand had dit onheil over hem afgeroepen en deze marabout had gezegd hem te kunnen helpen.
Ik voelde een enorme teleurstelling en dacht “hier gaat hij aan overlijden”. Maar ik had ook goed gesprek met hem gehad hierover, hij begrijpt wat zijn beslissing mogelijk betekent en dus ik moet zijn keus respecteren. Ik zei hem dat, als het nodig is, hij altijd bij ons om hulp mocht komen en dat zijn keuze niet betekent dat wij hem niet meer willen helpen. We hebben hem goede pijnstilling gegeven en via zijn zus regelmatig gehoord hoe het met hem ging. Hij belde ons regelmatig om alleen even te groeten en te vragen of we niet boos waren. Hij liet ons papaya’s brengen en heel veel sinaasappels.
Vorige week op een ochtend kwamen ze langs onze hulppost rijden, zijn lichaam in een lijkkist op de pick-up truck. Het hele dorp liep uit voor zijn uitvaart…….R.i.P lieve Mr Kudjabi.
15 juni 2020
- Eind maart kregen we bezoek van Patrick en Marlies. Zij konden bijna niet terug naar Nederland omdat hier in Gambia het luchtruim werd gesloten in verband met het Coronavirus. Gelukkig konden ze op het laatste moment met een Duitse vlucht mee naar Duitsland en vanaf daar naar Nederland reizen.
- Snel daarna werd de noodtoestand afgekondigd en moesten we ons Treatment Center sluiten. Gelukkig hadden we recent een aantal grote donaties ontvangen en leek het virus zich in Gambia niet snel te verspreiden. Omdat we niet zeker wisten of de informatie juist was of dat er mogelijk meer mensen ziek maar niet getest waren, zijn we twee maanden dicht gebleven tot de maatregelen weren versoepeld.
- Nadat de noodtoestand was afgekondigd werd het ons snel duidelijk dat het voor de Gambianen een probleem is om thuis te blijven. Ze leven ‘van hand tot mond’ wat wil zeggen ‘geen geld geen voedsel’ die dag. Door de sociale afstand mochten er minder mensen met het openbaar vervoer reizen waardoor de prijzen omhoog gingen. Ook werd het voedsel duurder; de regering had vaste prijzen vastgesteld voor de belangrijkste levensmiddelen. We vonden het belangrijk om onze 24 sponsorkinderen en hun families van rijst te voorzien. Al snel gaven onze sponsoren aan meer te willen doen: we ontvingen spontaan donaties voor levensmiddelen. Zo hebben we vele arme families van rijst kunnen voorzien. Toen het einde van de Ramadan naderde en we weer mochten reizen hebben we hebben we mensen in het binnenland voedsel kunnen brengen. Aardappelen, uien, olie, rijst en vlees in de vorm van een geit en een schaap.
- Op 26 mei hebben we ons Treatment Center weer geopend. De bewoners van Bafuloto en omstreken zijn blij en dankbaar dat we er weer zijn om ze te helpen. Heel veel dank aan onze sponsoren voor de support in deze lastige periode!
februari 2020
- Met een spandoek, een aankondiging op onze auto en visitekaartjes van ons behandelcentrum zijn we nu nog beter zichtbaar!
15 december 2019
- Zoals vele van jullie zullen weten zijn we langere tijd in Nederland gebleven, omdat Foday op 18 augustus een hersenbloeding heeft gehad. We zijn begin oktober terug gegaan naar Gambia. Nadat we verhuisd zijn naar onze eigen woning en deze bewoonbaar hebben gemaakt, zijn we weer gestart in het Treatment Center. Gelukkig is Foday goed in staat het werk weer op te pakken en spreekt hij nog steeds vijf verschillende stammen talen, zodat hij goed kan vertalen met welke klachten mensen komen.
- Terug in Gambia, kregen we een bericht dat een klein meisje met haar billen in een pan hete Wonjo juice was gevallen. We hebben haar bezocht in het ziekenhuis om te zien of ze goed behandeld werd en hebben veel verband en geïmpregneerde gazen gegeven voor de wondzorg. Ze is ongeveer drie weken in het ziekenhuis behandeld. De rekening was zo schrikbarend hoog voor de familie (omgerekend 160 euro), dat onze foundation de helft heeft betaald.
- Na een aantal weken is een groot deel van de spullen aangekomen, die we hebben opgestuurd tijdens ons bezoek aan Nederland. We hebben weer veel kunnen aanvullen in het Treatment Center en voorlopig staat er nog veel opgeslagen.
- We doen nog rustig aan ivm de revalidatie van Foday. We hebben de familie van Foday bezocht en gezien hoe het is met de sponsor kinderen, die in Basse wonen. We hebben oa een fiets geregeld voor Fatuma Kalog. Tijdens deze reis hebben we zes dozen verbandmiddelen gebracht bij het ziekenhuis van Basse.
- Hier in Bafuloto en Galloya is een grote zandmijn waar mensen (soms tot hoge leeftijd) de hele dag rotsen hakken; heel zwaar werk. We zijn een project aan het bedenken hoe we deze mensen kunnen helpen omdat dit de armste mensen zijn in de samenleving die keihard werken voor hun levensonderhoud. Helaas is er recent bij ons ingebroken door een jongen van 12 jaar, afkomstig uit een van deze gezinnen. Het was voor ons heel moeilijk om deze jongen bij de politie aan te geven, maar dat was nodig voor onze veiligheid en voor de toekomst van de jongen.
- Zoals jullie lezen gebeurt er wat altijd in Gambia, maar we zijn beiden heel gelukkig, dat we het leven voort kunnen zetten dat we wensen. Iedereen veel dank voor de steun en support!
16 oktober 2019
- Erica wint de Vincent van Gogh Photo Award 2019 Publieksprijs met de foto Women The Gambia! De geldprijs komt geheel ten goede aan de Take Care Foundation Gambia.
9 augustus 2019
- Het gaat goed met de foundation! De laatste maanden heeft weer een aantal mensen geld gedoneerd, zodat we solar verlichting hebben kunnen aanschaffen om een compound met zes kamers van licht te voorzien. In het dorp Karantaba is geen elektriciteit. Voor de kinderen is er geen licht om te studeren, iets te lezen of te spelen. Ook is het ’s nachts donker. Als oudere mensen hun bed uit moeten om naar het lokale toilet te gaan is de kans om te vallen groot. We zijn dan ook heel dankbaar voor deze donaties.
- We zitten midden in de regentijd; deze is eind juni begonnen en duurt drie à vier maanden. In deze periode komt er veel malaria voor omdat muggen van water houden. Als het wordt herkend, is malaria heel goed te behandelen. Als mensen de symptomen hebben van de ziekte (koorts, pijn in de gewrichten) kunnen we op malaria testen. Echter, soms is de test negatief terwijl er toch verdenking van malaria is. D.m.v het testen van het Hemoglobine (HB)-gehalte in het bloed kunnen we dan toch malaria detecteren. Een apparaat om het HB te kunnen testen, gaan we aanschaffen van de ontvangen donaties!
- Inmiddels hebben we vier kinderen kunnen koppelen aan een sponsorouder. De kinderen Alieu, Unkel, Amadou, Babucarr gaan naar school en eten iedere dag op school en goeie lunch. Er zijn nog sponsorouders die graag een kind willen sponseren, maar we zoeken naar kinderen die zonder sponsoring echt geen kans hebben om naar school te gaan. We moeten nog even rond kijken en hier en daar vragen.
- Al met al gaat het prima, kunnen we veel mensen helpen en projecten doen om mensen een iets rooskleurige toekomst bieden. Een van de projecten vraagt om kinderschoenen. Alsjeblieft, als je kinderschoenen weg wilt doen, bewaar ze even voor ons.
- We zijn nu voor een korte vakantie in Nederland. Beladen met heel veel spullen gaan we binnenkort weer terug.
19 mei 2019
- Deze week hebben we weer sponsors gevonden voor drie kinderen om naar school te kunnen en iedere dag te lunchen op school. Marlies gaat Kebba en Omar Drammeh sponsoren en Ronald Wentink gaat Mamadou Drammeh, alias Uncle, sponseren. We danken jullie heel hartelijk hiervoor.
- Foday naar het dorp gegaan waar hij vandaan komt, om zijn familie te bezoeken i.v.m Ramadan. Hij heeft daar kleding, speelgoed en schoolmaterialen gebracht. Zijn vader had een rollator van ons gekregen, waarop hij door kinderen uit het dorp werd rondgereden, maar die verder niet werd gebruikt. Foday heeft de rollator achterop de fiets naar een nabij gelegen dorp gebracht en afgeleverd bij een oude dame met heupproblemen. Zij was er erg blij mee!
- Norma Streppel heeft een rollator gedoneerd, die ze nog in de schuur had staan. En ze zal voor ons uitkijken naar flesjes drinkvoeding. Dank je wel Noor!
13 mei 2019
- Alieu, het eerste sponsorkind van de foundation, ging deze week voor het eerst naar school. Alieu kreeg van ons zijn schooluniform en een rugtasje met schriften en potloden. Voor het uniform hadden we stof gekocht en het uniform, met embleem van de school, laten maken bij de plaatselijke kleermaker. Maandag zijn we met zijn vader naar school gegaan om Alieu aan te melden. Dinsdag ging hij voor het eerst naar school. Hij had er duidelijk zin in.
De volgende dag vroegen we aan Lamin, de lasser voor wie Alieu werkte, hoe het was gegaan. Alieu was heel vroeg naar school gegaan en was waarschijnlijk de eerste leerling die dag. Aan het eind van de dag zagen we hem voetballen met andere jongens op het veld naast de school. Zo hoort het te zijn als je kind bent!
- Van Mariet Knot hebben we heel veel gebreide mutsjes mogen ontvangen. We hebben de mutsjes uitgedeeld en de moeders en de kinderen waren er heel erg blij mee.
- Deze week werd ik 50 jaar en om dit te vieren zijn vijf oud collega’s van de spoedeisende hulp en ambulance naar Gambia gekomen. Ze hebben heel veel voetbalkleding, voetballen, speelgoed en medicijnen meegenomen voor de Foundation. De voetbalkleding willen we naar een regio verder in het binnenland brengen. De foto’s volgen nog.
- Marlies Kuilenburg heeft een dag meegelopen in het behandelcentrum. Ze was erg onder de indruk van hoe anders het hier is en wat we met de Foundation al hebben bereikt.
22 april 2019
- De naam van de Foundation is op het pand geschilderd, het bankrekeningnummer voor donaties is beschikbaar en de website is klaar voor publicatie!
- We hebben inmiddels voldoende sponsorgeld ontvangen om de aansluiting van de behandelpost op de waterleiding te kunnen realiseren. En de dorpsbewoners kunnen gebruik maken van onze buitenkraan.
- Na de paasvakantie gaat ons eerste sponsorkind naar school. Alieu is nu het hulpje van de lasser die naast ons treatmentcenter een workshopje heeft. Manuela is zijn sponsorouder: dankzij haar kan Alieu naar school en heeft hij een uniform en een rugzakje met schriften. Zij sponsort de dagelijkse lunch op school, die vijf Dalasi (25 eurocent) kost en zijn ouders niet kunnen betalen. Elke dag haalt Alieu voor hij naar school gaat het lunchgeld bij ons op. Voor 50 euro per jaar krijgt een sponsorkind een schoolopleiding en dagelijkse lunch op school.
- Op facebook volgen wij een site Gambia medical and emergency. Deze week bood Paola van Gilst daar een doos medicijnen aan voor een behandelcentrum in de buurt van Brikama. Dankzij de aanbevelingen van veel van onze facebook vrienden koos Paola onze stichting uit om de medicatie aan te doneren. Deze week konden we een grote doos medicijnen bij haar komen ophalen zodat we de mensen van Bafuloto en omstreken weer van goedkope medicatie kunnen voorzien.
- Mariet Knot is een van de vrijwilligers die regelmatig materialen voor ons verzamelt en verstuurt. Ze is nu in Gambia voor haar stichting smile2 Gambia. We mochten deze week weer vier dozen met materialen en medicatie van haar ontvangen.
- Met Winnie de Bruijn heb ik samengewerkt in een brandwondencentrum hier in Gambia. In dit centrum worden brandwonden behandeld met de Aloëvera plant. Winnie heeft een koffer vol materiaal voor ons meegenomen en komt kijken wat ze als vrijwilliger voor onze stichting kan doen.